Miłość to cała moja wina

Opis

Miłość to cała moja wina poruszający, mocny i wielowymiarowy portret kobiet, które potrafią przetrwać wbrew wszystkiemu.

Mogłoby się wydawać, że to kobiety staną się największymi ofiarami upadku Związku Radzieckiego, który przyniósł ogrom konfliktów, przemocy i patologii. W końcu w popularnych opowieściach o krajach poradzieckich najsilniejsi są zawsze mężczyźni. Małgorzata Nocuń wnikliwie przygląda się tym, dla których zabrakło miejsca w szkolnych podręcznikach i na pierwszych stronach gazet: kobietom z Europy Wschodniej i Azji Centralnej. Oddaje głos bohaterkom, które przeżyły blokadę Leningradu w 1941 roku, oraz tym, które były w Ukrainie w lutym 2022. Więźniarkom łagrów, działaczkom na rzecz praw człowieka oraz kobietom szczerze kochającym Związek Radziecki. Żołnierkom oraz matkom poległych na froncie. Feministkom z dużych miast oraz tym, którym mężczyźni odmawiają wszelkich praw.

Podczas konferencji na temat praw człowieka w Rosji prowadzący przedstawił Popową: „Aliona Popowa, feministka”. Dziewczyna się oburzyła: „Jaka znowu feministka?”, oponowała. „Feministka” – to słowo nie tylko jej się nie podoba, ale wręcz uważała je za obelgę.
Popowa lubiła się angażować w inicjatywy społeczne (kilka lat później jako wolontariuszka weźmie udział w misjach humanitarnych do Derbentu w Dagestanie i Kraju Krasnodarskiego, by pomagać w likwidacji skutków powodzi). Wiedziała, że w jej ojczyźnie panują bieda i wykluczenie. Słowo„demokracja” dawno stało się wydmuszką. Ale dyskryminacja ze względu na płeć? Popowa uważała, że mają większe problemy. Co prawda, słyszała od kobiet, że są gorzej wynagradzane niż mężczyźni zatrudnieni na tych samych stanowiskach. Słyszała też o wykorzystywaniu seksualnym. Zakładała jednak, że to nie może być powszechna praktyka. – fragment.

***

Do wszystkiego doszli na ich grzbietach: wojskowi, partyjni, karierowicze – radzieccy mężczyźni, za którymi stały one, kobiety. I to o nich i dla nich jest książka Małgorzaty Nocuń. Przez dziesięć lat autorka podróżowała po terytorium dawnego ZSRR i szukała historii, głosów, wspomnień. Te, które zebrała, są poruszające. Nocuń pisze prosto, mocno, pięknie. Nie stosuje tanich, sentymentalnych chwytów, a uderza prosto w serce i nie chce puścić. Koniecznie. – Agata Romaniuk

Opis pochodzi od wydawcy