Ciężar skóry

Pierwsze strony przywodzą na myśl Opowiadania bizarne Olgi Tokarczuk. Jednak kolejne opowieści traciły ową bizarność i stawały się, co tu dużo mówić… ciężkie. Ciężar skóry można poczuć na własnej skórze. Nie chodzi o język. Książkę czyta się dobrze, opowiadania są spójne, autorka prowadzi nas przez myśli i przeżycia bohaterów klarownie i bez zbędnych dygresji. Chodzi o treść. Nie zgadzam się z określeniem „baśnie dla dorosłych”, które można znaleźć w opisie książki. No nie. W moim przekonaniu przewijający się tu i ówdzie „syreni ogon” nie czyni tych opowiadań baśniami. Książka Małgorzaty Rejmer nie pozwala oderwać się od bolesnego realizmu życia, co w naszym pojęciu powinny czynić baśnie, nawet te dla dorosłych. Spotykamy się raczej z obrazem świata pełnego lęku i przemocy. To czyni opowieści przygnębiającymi, ale też skłania do refleksji nad otaczającą nas rzeczywistością. Polecamy przeczytanie Ciężaru skóry, bo to dobra literatura, ale radzimy zrobić to wiosną. Ożywcza zieleń za oknem zapewni nastrojową równowagę wobec dość ponurego klimatu książki;)