Córki Klanu Jeleni

Opis

Córki Klanu Jeleni to powieść zainspirowana rodzinną historią autorki. Rozgrywa się w XVII wieku w Nowej Francji, zagrabionym terytorium Kanady.

Marie Miteouamegoukoue jest uzdrowicielką, należy do Klanu Jeleni, który szanuje rytm i serce Ziemi. Wraz z przyjazdem kolonizatorów kobieta zostaje pozbawiona swojego rdzennego imienia i zmuszona do przyjęcia obcej wiary, podobnie jak inni z jej ludu.

Z obowiązku wobec swoich ludzi, którzy potrzebują sprzymierzeńca w obronie przed Irokezami i Brytyjczykami, poślubia Pierre’a – byłego żołnierza z Francji. Jego uczucia wobec niej są szczere, ale Marie go nie kocha. Wkrótce zachodzi w ciążę i dowiaduje się, że według przepowiedni ich córkę czeka okrutny los. Słowa te pozostają głęboko w jej duszy.

Dla Pierre’a pobożność jest bardzo ważna. Zwyczaje rdzennego ludu uważa za pogańskie, niekiedy jednak z nich korzysta. Przypominają mu one nauki jego rodziców, rolników. Córka Marie i Pierre’a, Jeanne, dorasta pomiędzy dwoma światami. Wkrótce staje się jasne, że ma podwójną duszę i nie zamierza realizować niczyich oczekiwań. Jej sprzeciw w świecie, w którym kobietom odebrano głos, może mieć poważne konsekwencje.

Danielle Daniel w swojej przejmującej powieści oddaje głos ofiarom katolickich kolonizatorów. Mówi się, że trauma przekazywana jest przez DNA, a historie naszych przodków żyją w naszej krwi. Tym cenniejsza jest więc powieść o tych okrutnych czasach napisana z perspektywy rdzennej kobiety – autorki i bohaterki.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy

Opinia Herbooks

Córki Klanu Jeleni to jedna z tych powieści w naszych zasobach, które może nie są stricte feministyczne, ale poruszając ważne społecznie problemy wskazują patriarchat jako jedną z ich przyczyn. Opowieść o życiu indiańskich kobiet w odległym XVII wieku czyta się dobrze. Napisałam „o życiu”, ale lepszym słowem będzie „przetrwanie”. Przetrwanie na ziemi skolonizowanej przez białych przybyszów w mundurach i „czarnych sukienkach”, każdym słowem i gestem umniejszających wielowiekowej tradycji plemion indiańskich, pogardliwie traktujących zarówno mieszkańców, jak i przyrodę „Nowego Świata”. To też ziemia targana walkami międzyplemiennymi, w których, jak w każdej wojnie, najwięcej tracą kobiety i dzieci. Wszak męska dominacja i agresja nie była i nie jest domeną społeczeństw europejskich. Bohaterka powieści, młoda Indianka, nie jest niezaradną, zagubioną squaw. Dramatyczne przeżycia pogrążyły ją w smutku, ale też wzmogły opór wobec obcych. Potrafi o siebie zadbać, jednak w zdominowanym przez mężczyzn świecie musi przyjąć ich warunki, aby przetrwać. A celem osadników była nie tylko eksploatacja ziemi, ale też unicestwienie kultury Indian przez zawieranie kościelnych małżeństw i płodzenie dzieci z autochtonkami. Marie Miteouamegoukoue zmuszona do przyjęcia katolicyzmu i zamążpójścia za francuskiego, byłego żołnierza nie kupuje retoryki, że oto dzięki temu ona i jej dzieci zasłużą na zbawienie i życie wieczne. W zaciszu domu, a niekiedy jawnie, kultywuje tradycje i wierzenia Klanu Jeleni i wbrew woli męża przekazuje je dzieciom. Szczególnie podatna na jej nauki okazuje się najstarsza córka, której los zdeterminuje patriarchalny porządek narzucony przez kolonizatorów. Podobnie zresztą jak Marie i jej podobnych mieszkanek „Nowej Francji”. Danielle Daniel jest potomkinią rdzennych kobiet z Klanu Jeleni. W książce przedstawione jest jej drzewo genealogiczne, co ważne – po kądzieli, którego protoplastka stała się główną bohaterką powieści. W ten sposób autorka przywraca pamięć i oddaje hołd swoim przodkiniom.