Drzewo tańca

Opis

W świecie, który nienawidzi kobiet, nawet taniec może stać się grzechem

Strasburg, rok 1518.

Samotna kobieta zaczyna wirować w tańcu na głównym placu miasta. Tańczy dzień za dniem, bez chwili wytchnienia. Wkrótce dołączają do niej setki innych. Czy to opętanie? A może manifest kobiecej siły? Władający miastem mężczyźni są mocno zaniepokojeni. Lisbet mieszka z mężem i teściową, zajmuje się pszczołami. Jej spokojne życie zostaje wywrócone do góry nogami za sprawą szwagierki, Nethe, która wraca po siedmiu latach pokuty za zbrodnię, o której się nie mówi. Gdy miasto tętni pod rytmicznymi uderzeniami tysiąca stóp tańczących kobiet, Lisbet zostaje złapana w niebezpieczną sieć skrywanych tajemnic i namiętności.

Drzewo tańca to oparty na prawdziwych wydarzeniach manifest siostrzeństwa osadzony w epoce przesądów i histerii. To pełna pasji opowieść o rodzinnych sekretach, zakazanej miłości i kobietach zepchniętych na margines.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy

Opinia Herbooks

Kiran Millwood Hargrave podarowała nam kolejną powieść (po Kobietach z Vardø) zainspirowaną prawdziwymi wydarzeniami. Rzecz dzieje się w XVI-wiecznym Strasburgu dotkniętym upałami, które sprowadzają na okolicę głód i nędzę. Tylko nieliczni gospodarze radzą sobie w tych trudnych czasach. Jest wśród nich rodzina Lisbeth, ciężarnej żony miejscowego pszczelarza, która utrzymuje się z produkcji miodu i wosku. Kobieta cierpi z powodu wcześniejszych poronień i żyje w lęku o zdrowie i życie kolejnego dziecka. Jej uwagę zaczyna jednak absorbować powrót do domu szwagierki, która kilka lat wcześniej została zesłana przez społeczność do klasztoru w celu odbycia pokuty. Nikt nie chce wyjaśnić Lisbeth za co Agnethe została wygnana, jaki ma to związek z córką młynarza i jej mężem. Tymczasem w mieście na głównym placu jedna z ubogich kobiet zaczyna tańczyć w niezrozumiałym dla innych uniesieniu. Z czasem przyłączają się do niej inne. Rada Dwudziestu Jeden złożona z zamożnych i wpływowych mężczyzn, mających się za namiestników Boga, szuka sposobu na zakończenie tego szaleństwa. W powieści autorka z jednej strony pokazuje upodlenie, z jakim zmagały się kobiety przed wiekami, z drugiej uświadamia, że mimo to były zdolne do wyrażania sprzeciwu i samodzielności w działaniu, choć często płaciły za to wysoką cenę.