Kobiety i inne potwory. Tworzenie nowej mitologii

Opis

Meduza, najsłynniejsza z gorgon, według mitów była tak brzydka, że sam jej wygląd napawał przerażeniem. Syreny rzuciły się w odmęty morza z rozpaczy, nie mogąc znieść odrzucenia. Sfinga, demon złego losu, popełniła samobójstwo, gdy Edyp rozwiązał jej zagadkę. Skyllę przemieniono w potworę za karę, że odrzuciła uczucie mężczyzny.

Jess Zimmerman przykłada mitologiczne archetypy do własnych przeżyć, tworząc wielowymiarowy portret współczesnych kobiet. Interesują ją solidarność i rywalizacja, wstyd i gniew, trudna relacja z własnym ciałem i przekraczanie granic – pisze o tym błyskotliwie i z ironią. Udowadnia, że nie musimy mieć dwóch głów, by uchodzić za monstrum. Wystarczą dwa podbródki.

Kobiety i inne potwory to odważna feministyczna analiza, która obnaża mechanizmy tkwiące w naszej kulturze. Zimmerman przewrotnie interpretuje znane mity, proponując świeże spojrzenie na obowiązujące ideały piękna i role związane z płcią. Zachęca przy tym do buntu i pielęgnowania cech i zachowań, które podobno nam nie przystoją – to, co z nich wyrośnie, może zaskoczyć nas same.

Te eseje to muskularne, niebezpieczne bestie o paszczach pełnych kłów. „Kobiety i inne potwory” wejdą do klasyki feminizmu. – Carmen Maria Machado

Dlaczego mężczyźni boją się kobiet? Dlaczego najdrobniejsze odstępstwo od kanonu czyni z nas potwory? Dlaczego same poddajemy swoje ciało nieustannej tresurze? Jess Zimmerman podążając ścieżką „herstorii”, wywraca mitologię grecką do góry nogami. Brawurowo miesza porządki – antyk i współczesność, fakt i fikcję, sferę publiczną i prywatną. Odrzuca odwieczne przykazania: nie jedz za dużo, nie mów za głośno, nie pragnij za mocno. Stawiając w centrum siebie – kiedyś we własnym odczuciu monstrualną – i swoje doświadczenie stawania się kobietą, demaskuje stereotypowe myślenie o tym, co wypada. I podkreśla, że z kobiecą siłą trzeba się liczyć. Ta książka powinna stanąć na półce obok „Dziewczyństwa” Melissy Febos, „Dziewczynek” Weroniki Murek i klasyki feminizmu trzeciej fali. – Anna Konieczyńska „Vogue”

Błyskotliwa, głęboka krytyka starożytnych idei, które nadal ograniczają swobodę kobiet. – „Kirkus Reviews”

Porywająca analiza seksistowskich i mizoginicznych metod ograniczania kobiet, prowokacyjny splot osobistego z politycznym. – „The Progressive”

Świeże spojrzenie na mityczne kobiece potwory uosabiające cechy, które budzą strach. – „Shelf Awareness”

Opis pochodzi od wydawcy