Korespondentki. Chodź, pokażę ci wojnę

Opis

Korespondentki. Chodź, pokażę ci wojnę – Trzy kobiety, trzy historie, jedna wojna.

BYŁYŚMY

WIDZIAŁYŚMY

OPOWIEDZIAŁYŚMY

Wietnam. Cierpienie, łzy, strach, zniszczenie, ból. I one, które jako pierwsze pokazały prawdziwe oblicze wojny. Pionierki, które nie bały się kul, bomb, śmierci. Na zawsze odmieniły oblicze reportażu wojennego.

Czy konflikt w Wietnamie będzie pierwszą wojną opisaną lepiej przez kobiety niż przez mężczyzn…? Historia kobiet o wojnie nie jest tym samym co historia mężczyzn na wojnie. – Richard Eder, „Los Angeles Times”, 1986

Wietnamski korpus prasowy był męskim bastionem, a wkraczające do niego kobiety ryzykowały upokorzenie i protekcjonalne traktowanie. Dominowało przekonanie, że na wojnie mężczyźni walczą przeciwko mężczyznom i nie ma tam miejsca dla kobiet. – Peter Arnett, korespondent wojenny i laureat nagrody Pulitzera

Dwadzieścia minut wcześniej otrzymali ostrzeżenie. Catherine Leroy siedziała na przydzielonym miejscu z lewej strony samolotu transportowego C-130. Powietrze zgęstniało od upału – nie pozwoliło zapomnieć o porze suchej trwającej w Wietnamie. Catherine milczała. Próbowała wtopić się w otoczenie. Była jedyną dziennikarką na pokładzie. Na jej szyi wisiały dwa aparaty. Jedyna cywilka. Jedyna kobieta. Prawie tonęła w wojskowym spadochronie. Miała sto pięćdziesiąt dwa centymetry wzrostu i ważyła czterdzieści kilogramów – była niemal o połowę drobniejsza od kilkudziesięciu amerykańskich spadochroniarzy siedzących tuż obok. – fragment Korespondentki. Chodź, pokażę ci wojnę

Opis pochodzi od wydawcy